Yessssss!

Het was bloedheet toen we de volgende dag wakker werden. Ik was vannacht meerdere keren gestoken dus had overal last van uitslag en jeuk. Opeens begon Youl te wijzen en te rennen. Ik keek haar verbaasd na, maar toen ze gebaarde dat ik moest komen begon ik ook te rennen. De reden dat ik moest rennen was dat ze een trein zag. Snel sprongen we in de trein, niet wetend wat voor een trein het was en waar die naar toe zou gaan. Uitgeput gingen we op een stel kisten zitten. De eerste paar uur gebeurde er niets, tot dat de trein stopte en er een man bij ons langs kwam. Hij keek ons verbaasd aan. Hij vroeg waar we vandaan kwamen en wat we hier deden. Ik barstte in tranen uit en gelukkig deed Youl het woord. Aan het einde van de uitleg had ook Youl tranen in haar ogen. De vriendelijke man keek ons medelijdend aan en stelde voor om ons bij Kaapstad er uit te zetten, omdat dat een stad is met veel mensen en goed beschikbaar werk. Hij zei dat we dan nog wel even tot de volgende dag moesten wachten, omdat we een deel van Mozambique en ook nog een groot deel van Zuid-Afrika door moesten reizen. Toen de man ons de volgende dag vertelde dat we in Kaapstad waren uitgekomen, sprongen we juichend op en omhelsden elkaar. De man keek ons vriendelijk aan en gaf ons 100 euro, zodat we de eerste paar dagen een hotel konden huren (zie foto 5) en daarna zouden we dat zelf wel kunnen betalen, omdat tegen die tijd wel een baantje zouden hebben. Gelukkig is alles goed gekomen: we hebben een baan, geld, een onderkomen en elkaar!